Cieszymy się, że od września 2020 r. ruszyliśmy z zadaniem „Krakowiak – publikacja”. Jest to możliwe dzięki dofinansowaniu ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury w ramach programu „Muzyczny ślad”, realizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca” oraz środków finansowych Województwa Małopolskiego.
Zadanie ma na celu przygotowanie do publikacji, napisanie, wydanie i udostępnienie bezpłatnie publikacji popularno-naukowej przeznaczonej głównie dla młodzieży szkół muzycznych II stopnia i nauczycieli muzyki, zatytułowanej „Krakowiak” autorstwa eksperta w tej dziedzinie Tomasza Nowaka.
Pomysłodawcą i inicjatorem serii wydawniczej jest Witold Broda, który badając polską kulturę muzyczną ludową i tradycyjną zauważył potrzebę pochylenia się nad zagadnieniami związanymi z różnicami funkcjonowania w przestrzeni publicznej, mowie i wyobrażeniu potocznym, a także dyskursie akademickim zagadnień związanych z tańcami narodowymi. Seria wydawnicza zapoczątkowana w 2018 r. od publikacji autorstwa Tomasza Nowaka „Polski, polonez, chodzony” obejmować będzie wszystkie tańce narodowe: poloneza, mazura, krakowiaka, oberka i kujawiaka. Przeznaczona będzie ona przede wszystkim dla młodego odbiorcy.
Źródła krakowiaka całkowicie tkwią w kulturze chłopskiej. Taniec ten mozolnie dobijając się do świadomości narodowej od schyłku XVIII wieku nie tylko zyskał wyjątkową pozycję patriotycznej manifestacji polskości i znakomitej ścieżki edukacji ruchowej najmłodszych pokoleń, lecz również utorował drogę dla innych tańców ludowych, a przez to przyczynił się do demokratyzacji życia społecznego. Tańce wiejskie będące źródłem późniejszych krakowiaków swoim zasięgiem obejmowały historyczny obszar małopolski, chociaż charakterystyczne ugrupowania rytmiczne sięgają daleko na wschód. Pierwsze przekonywujące opisy tańców chłopskich z małopolski znajdujemy dopiero w pracach XIX-wiecznych badaczy kultury polskiej i zbieraczy polskiego folkloru. T. Nowak jest zdania, iż nie było jednej formy tańca z okolic Krakowa, którą moglibyśmy nazwać wspólną nazwą. Potwierdza to też Kolberg stosując różne nazwy na te tańce, m. in. suwany, zachodny, z góry, góral, hosiany, liska, cichy i in.. Z kolei późniejszy taniec narodowy określany jako krakowiak, to nic innego, niż zlepek różnych przejawów tańca z okolic Krakowa do muzyki o zbliżonym charakterze. Geneza i historia omawianego tańca jest niezwykle bogata, interesująca i … mało znana. Pragniemy ja przybliżyć w przystępnej popularnonaukowej formie.
